Pod pojęciem “pracy górniczej” kryje się kilka problematycznych wątków, wartych rozważenia.
Osoba starająca się aby jej praca została zaliczona do kategorii prac górniczych musi wykazać w pierwszej kolejności, iż zatrudniona była w kopalniach głębinowych, w kopalniach otworowych siarki lub w kopalniach odkrywkowych siarki i węgla brunatnego.
Kolejnym istotnym elementem charakteryzującym wykonywanie pracy górniczej, jest wykonywanie takiej pracy co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.
Oczywiście możliwym jest zaliczenie do kategorii prac górniczych prac o charakterze mieszanym (tj. wykonywanych zarówno pod ziemią i na powierzchni). Praca mieszana stanowi pracę górniczą, jeżeli jest wykonywana pod ziemią co najmniej przez połowę dniówek roboczych. Istotne jest, iż ustawodawca nie wymaga, żeby górnik codziennie przez połowę dnia pracował pod ziemią, zaś drugą połowę na powierzchni. Ważnym jest aby traktując pracę odcinkowo np. podsumowując okres miesięczny można było stwierdzić, iż przynajmniej połowa dniówek przepracowana została pod ziemią.
O uznaniu danej pracy za pracę górniczą nie decyduje treść umowy o pracę, nazwa stanowiska pracy użyta w świadectwie pracy w szczególnych warunkach, wewnętrzne zarządzenie pracodawcy, protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone zatrudnienie jako pracę górniczą czy nawet rozporządzenie wykonawcze (tj. rozporządzenie w sprawie pracy górniczej), lecz rodzaj faktycznie wykonywanej pracy odpowiadający wymaganiom ustawowym. Jeżeli ZUS negował będzie wykonywanie pracy górniczej, przed Sądem można będzie wykazywać jej wykonywanie za pomocą wszelkich dostępnych środków dowodowych tj. zeznań świadków, dokumentacji osobowej, posiadanych zaświadczeń i uprawnień.
Podobne artykuły
