Czasami brzmienie przepisu na podstawie którego oceniane jest to, czy otrzymasz wcześniejszą emeryturę, jest na tyle niefortunnie sformułowane, iż z pomocą musi przyjść Sąd Najwyższy dokonując wykładni znaczenia danej normy prawnej.
Od lat wiele orzeczniczych kontrowersji budził przepis wykazu A działu VIII poz. 1 rozp. z 1983 r. (rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze), stanowiący iż za prace w warunkach szkodliwych należy uznać :
„Ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie”.
Zdaniem Sądu Najwyższego stała praca przy załadunku, wyładunku, czy przeładunku materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących nie musi być ciężka, aby była znacznie szkodliwa dla zdrowia i w znacznym stopniu uciążliwa. Natomiast prace załadunkowe i wyładunkowe (i przeładunkowe) można uznać za prace o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości, gdy są ciężkie. W świetle powyższych uwag należy przyjąć, że przepis wykazu A działu VIII poz. 1 rozporządzenia z 1983 r., wskazujący jako prace w szczególnych warunkach w transporcie, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego „ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie” określa dwa rodzaje prac w szczególnych warunkach:
1) ciężkie prace załadunkowe, wyładunkowe i przeładunkowe (bez względu na to czego dotyczył przeładunek),
2) załadunek, wyładunek i przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących (nawet gdy nie można tych prac nazwać ciężkimi) .
Podkreślam, iż orzeczenie Sądu Najwyższego jest bardzo świeże (zapadło w kwietniu tego roku), dlatego też warto zwracać na niego uwagę w bieżących sprawach przed Sądami Ubezpieczeń Społecznych.
Podobne artykuły
