Na naszym blogu dziesiątki razy pisaliśmy o sprawach związanych z deklarowaniem maksymalnej podstawy wymiaru składek i decyzjach ZUS w zakresie ich obniżania. Pomimo, iż w naszej ocenie ZUS nie ma uprawnień w ingerowanie w zadeklarowaną podstawę wymiaru składek, wydaje decyzje w tym zakresie, zaś niektóre Sądy zgadzają się z ich treścią.
Czy wydanie decyzji o obniżenie maksymalnej podstawy wymiaru składek powoduje automatycznie konieczność zwrotu zasiłków do ZUS?
Oczywiście, że nie!
Zarówno po przegranym procesie o podleganie ubezpieczeniom społecznym z uwagi na pozorną umowę o pracę czy fikcyjną działalność gospodarczą, jak również procesie o obniżeniu maksymalnej podstawy wymiaru składek rozpoczyna się proces o zwrot świadczeń.
Istotnym z punktu widzenia procesu o zwrot zasiłków do ZUS jest fakt świadomości ubezpieczonego, odpowiednich pouczeń oraz czy w sprawie doszło do wprowadzenia ZUS w błąd. W naszej ocenie trudno mówić o realizacji jakiejkolwiek z ww. przesłanek w przypadku zmiany przez ZUS zadeklarowanej podstawy wymiaru składek i takie stanowisko podzielają również Sądy w prowadzonych przez Nas sprawach.
Jak wskazał Sąd w jednej z wygranych przez Nas spraw o zwrot zasiłków do ZUS: „w rozpoznawanej sprawie nie budziło wątpliwości Sądu, że wypłacenie wnioskodawczyni zasiłków chorobowego i macierzyńskiego od zawyżonej podstawy wymiaru nastąpiło wyłącznie wskutek niekonsekwencji pozwanego organu. Sporne świadczenia zostały wypłacone na skutek błędu organu rentowego, a wnioskodawczyni nie można przypisać winy za ten stan rzeczy.
W orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, że jeżeli organ rentowy na podstawie nieudokumentowanego wniosku lub na podstawie stanu faktycznego niewyjaśnionego wskutek własnych zaniedbań przyzna wnioskodawcy świadczenia, do których prawo nie istnieje, wadliwość ta i jej konsekwencje materialne nie mogą być uznane za wynik sprzecznej z prawem działalności wnioskodawcy ani za objaw złej woli z jego strony, nie mogą więc stanowić podstawy do obciążenia świadczeniobiorcy obowiązkiem zwrotu niesłusznie wypłaconej sumy (uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 1984 r., III UZP 20/84, OSNCP 1985 nr 1, poz. 3,; z dnia 11 września 2008 r., III UZP 1/08, OSNP 2009 nr 7 – 8, poz. 101 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 1977 r., II UR 5/77, OSNCP 1978 nr 2, poz. 37; z dnia 10 grudnia 1985 r., II URN 207/85; PiZS 1986 nr 3; z dnia 16 lutego 1987 r., II URN 16/87, PiZS 1988 nr 6; z dnia 26 czerwca 1985 r., II URN 98/85, OSNCP 1986 nr 4, poz. 59; z dnia 20 listopada 2001 r., II UKN 617/00, OSNP 2003 nr 16, poz. 389).”
Podobne artykuły
