Zasiłki
Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia – niekorzystne zmiany.
Zasiłek chorobowy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego rekompensującym zarobek utracony przez ubezpieczonego wskutek jego niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Zasadniczym jego celem jest kompensata utraconego przez ubezpieczonego dochodu wskutek wystąpienia u niego czasowej, przejściowej niezdolności do zarobkowania w ramach stosunku prawnego objętego ubezpieczeniem. Zasiłek chorobowy wypłacany jest nie obok, ale zamiast wynagrodzenia. Zarówno warunki nabycia prawa do świadczeń, jak też wysokość tychże świadczeń i zasady ich wypłaty są sformalizowane z uwagi na: bezwzględnie obowiązujący charakter norm prawnych zawartych w przepisach prawa ubezpieczenia społecznego.
W świetle obowiązujących obecnie przepisów zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego.
Warunkiem otrzymania zasiłku chorobowego po ustaniu ubezpieczenia jest:
– trwałość niezdolności do pracy (niezdolność musi być nieprzerwana) i trwać co najmniej 30 dni
oraz powstać:
1) nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
2) nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Obecnie zasiłek chorobowy po ustaniu ubezpieczenia – przysługuje przez cały okres przebywania na zwolnieniu lekarskim, jednak nie dłużej niż maksymalny okres zasiłkowy 182 dni (270 dni).
Przepisy mają ulec w najbliższym czasie zmianie, a to zgodnie ze złożonym w Sejmie projektem ustawy z dnia 22 stycznia 2021r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw.
Projekt ustawy w swoim art. 8 zakłada że:
1. Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.
2. Za okres niezdolności do pracy przypadający po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego zasiłek chorobowy przysługuje nie dłużej niż przez 91 dni. Nie dotyczy to niezdolności do pracy, o której mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 oraz spowodowanej gruźlicą lub występującej w trakcie ciąży.”;
Z powyższego wyraźnie wynika, iż osoby których niezdolność do pracy powstanie po ustaniu zatrudnienia znajdą się w o połowę gorszej sytuacji niż dotychczas, maksymalny okres zasiłkowy wynoszący obecnie 182 dni zostanie skrócony wobec takich osób do 91 dni.
Oczywiście pozostałe uwarunkowania w tym powstanie niezdolności do pracy w ciągu 14 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego oraz nieprzerwany okres niezdolności przez co najmniej 30 dni dalej będą konieczne do spełnienia.
Jedynym pocieszeniem jest to, iż skrócony okres L4 nie obowiązywał będzie osób których niezdolność do pracy: