Ostatnio w kancelarii analizowałam przypadek, gdzie na skutek błędu pracownika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (najprawdopodobniej przeoczenia), wysokość naliczonej emerytury była za niska.
Co mówią o takiej sytuacji przepisy?
Zgodnie z treścią art. 133 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, czytamy:
1. W razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:
1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;
2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.
Co kryje się pod pojęciem błędu organu?
Błąd organu rentowego to każda wadliwie wydana decyzja, jeżeli wada powstała wskutek:
- zaniedbania;
- pomyłki;
- niewłaściwych działań pracodawców;
- wadliwej techniki legislacyjnej;
- błędnej wykładni obowiązujących przepisów;
- pozostawienie wniosku o przyznanie świadczenia bez rozpoznania;
- wstrzymania wypłaty świadczeń bez wydania w tym przedmiocie formalnej decyzji;
itp.
Za jaki okres można żądać wyrównania świadczeń?
Zgodnie z powołanym powyżej przepisem, pokrzywdzona osoba ma prawo żądać wyrównania za okres 3 lat licząc od dnia złożenia wniosku o wyrównanie. Oczywiście ZUS zobowiązany będzie również do zapłaty odsetek za zwłokę w wypłacie świadczeń.
Podobne artykuły
Dziękuję bardzo za pracę na rzecz przeciwko ZUS. Robi Pani kawał dobrej roboty. Życzę samych sukcesów i powodzenia.