Często moi klienci pytają, czy w czasie korzystania ze zwolnienia lekarskiego z tytułu zatrudnienia mogą jednocześnie prowadzić działalność gospodarczą.
Odpowiedź jest niestety negatywna.
Bez względu na to czy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nastąpiło zgłoszenie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i czy pobierane są z tego tytułu zasiłki, podczas trwania zwolnienia lekarskiego obowiązuje bezwzględny zakaz wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.
Zakaz ten wynika bezpośrednio z brzmienia art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zgodnie z którym:
“Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia”.
Rozwinięcia brzmienia w/w przepisu dokonał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 stycznia 2021r. sygn. akt: III USK 30/21, zgodnie z którym:
“Każda praca zarobkowa wykonywana w okresie zwolnienia lekarskiego powoduje utratę prawa do świadczeń. Za taką pracę uważa się każdą pracę w potocznym znaczeniu tego słowa, w tym wykonywanie różnych czynności w ramach stosunków zobowiązaniowych prawnych, ale także poza takimi stosunkami, w tym kontynuowanie własnej działalności gospodarczej, samozatrudnienie czy stosunek korporacyjny. Dlatego w razie wystąpienia ryzyka niezdolności do pracy lub do prowadzenia pozarolniczej działalności wskutek choroby ubezpieczony ma obowiązek powtrzymania się od wszelkich czynności wykonywanych zawodowo, ponieważ to świadczenia z ubezpieczenia chorobowego społecznego mają rekompensować brak możliwości uzyskiwania dochodów. Za niedopuszczalne uznaje się zaś pobieranie takich świadczeń (połączone z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za okresy choroby), w razie uzyskiwania przez ubezpieczonego dochodów z kontynuowanej działalności, nawet gdyby polegało to na wykonywaniu czynności w istotny sposób nieobciążających jego organizmu”.
Prezentowane jest również stanowisko, że praca, poza tym, że może być wykonywana “na każdej podstawie prawnej”, może być również wykonywana “bez takiej podstawy” (tzw. praca na czarno), bez względu na wymiar czasu tej pracy. Pracą zarobkową na gruncie przepisów ubezpieczeniowych określa się zatem wszelką aktywność ludzką, która zmierza do uzyskania zarobku. Przy określeniu “zarobkowego” charakteru pracy wskazuje się także, że przepisy nie wymagają, aby praca była podjęta “w celu zarobkowym”. Jeśli zatem wykonywanie określonych czynności przynosi rzeczywisty dochód, wówczas problem, czy praca została podjęta “w celu” uzyskania tego dochodu, traci na znaczeniu, jako dotyczący motywów zachowania. Nie ma też znaczenia to, że określone czynności mogą być wykonywane odpłatnie lub nieodpłatnie – istotne jest, aby były wykonywane w rzeczywistości.
Podobne artykuły
